An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
